22. W pogoni za słońcem

- Już kolejna osoba o to pyta.- zaśmiała się Haruno.

- Jesteśmy razem.- powiedział blondyn przytulając kunoichi.

- Rozumiem.- powiedziała Namida śmiejąc się a wraz z nią różowowłosa.

- ?” Z czego one się śmieją?” – pomyślał blondyn wstając z krzesła- To ja już będę szedł do domu.

- To pa Naruto!- powiedziały wspólnie dziewczyny. Haruno odprowadziła go wzrokiem.

- To widać że go kochasz.- powiedziała niespodziewanie zielonooka, oczekując na jakiś komentarz ze strony Haruno lecz ta nadal spoglądała na Uzumakiego.

- Heh wiem o tym, lecz uczucia są wielką tajemnicą.- powiedziała kierując wzrok na towarzyszkę i mrużąc zabawnie oczy.

- Rozumiem Cię.

- Hę?

- Chyba każdy ma kogoś kogo kocha.

- Chodź przejdziemy się i po opowiadasz mi.- powiedziała różowowłosa schodząc z krzesła i wychodząc z baru.

- Yoss!- zgodziła się i także opuściła pomieszczenie. Szły przez park podziwiając jego piękno, rozmowę zaczęła Haruno:

- Więc kto to taki?

- Hę?!

- No ta twoja tajemnica.

- Aaa heh ma na imię Takeru. Jest ślicznym brunetem o niebieskich oczach. Jest w moim wieku, uwielbiam z nim przebywać.- zakończyła i uśmiechnęła się do towarzyszki.

- Rozumiem. To dlaczego nie wyznasz mu co czujesz?

- Ponieważ nie chcę go stracić.

- Nie stracisz go…

- Eh..- westchnęła popatrzyła w ziemię po czym ponownie spojrzała na zielonooką z chytrym uśmieszkiem.- A jak to było w waszym przypadku?

- To skomplikowane wiesz.- powiedziała i zaczęła się śmiać.- Chciała bym aby…

Lecz różowowłosa nie dokończyła, ponieważ zobaczyła za Ayako paru ninja z wioski chmury oraz jednego z członków Akatsuki, zbiegłego podczas wojny- Sasuke.

- Ayako uważaj…- szepnęła Haruno przygotowując się do walki.

 

- Zrozumiałam. A mogła byś dokończyć tamto zdanie?

- Ayako! Nie ma na to czasu!

- Dobra, dobra.- powiedziała zrezygnowana Namida i wyciągła kunaie, widząc zbliżającą się postać w czarnym płaszczu.

- Znowu się spotykamy.. co Sakura?- zapytała postać ściągając kaptur i ukazując swoją twarz.

- Sasuke!- warknęła Haruno- Czego od nas chcesz?!

- Ciebie.- powiedział na co różowowłosa zaczęła się trząść, na co Uchiha zareagował i wydał rozkaz podwładnym z  chmury.- Macie ją schwytać!

Pierwszy z nich podbiegł do Haruno od tyłu lecz napotkał się z jej prawym sierpowym gdy tylko się odwróciła. Namida także próbowała odpędzić paru przeciwników. Po chwili trwała zagorzała walka ludzi chmury z dwiema kunoichi. W pewnym momencie różowowłosa nie zauważyła że za nią znowu czai się jeden z wrogów, lecz gdy tylko gwałtownie się odwróciła zauważyła Ayako z ognistą kulą chakry na dłoni:

- Hatero!- krzykła i wymierzyła cios po czym przeciwnik upadł na ziemię lecz pozostali w międzyczasie unieruchomili Haruno jak i później Namide.

- Puszczaj!- krzyczała brązowowłosa wyrywając się do przodu ale na marne. Wtem usłyszała głos kruczowłosego:

- Zabierzcie różową a tamto dziwadło zakneblujcie i zostawcie.

- Pogięło Cię?! Ja Ci dam dziwadło!- krzyczała Ayako nie mogąc okiełznać swojego temperamentu.

- Chodźmy.- rozkazał i zaczęli oddalać się z miejsca walki. Zielonooka wiele czasu próbowała się uwolnić ale po chwili zorientowała się że ma wolne ręce ale niestety nie dostanie do sznurka.

- „ Jaka ja jestem głupia”- pomyślała po czym złożyła ręce w kombinacji – Kage Bushin no jutsu!

Obok niej samej pojawiła się jej wierna kopia, odzwierciedlająca jej wygląd.

- Rozwiąż mnie.- wymamrotała. Po oswobodzeniu z pułapki pobiegła jak najszybciej w stronę mieszkania niebieskookiego. Był już zmrok więc na zewnątrz nie było żadnej żywej duszy. Po chwili była już przed wejściem do domu Uzumakiego, zaczęła mocno stukać w drzwi wejściowe, lecz nikt nie otwierał. Postanowiła wejść przez okno, gdy już znalazła się w pokoju blondyna zauważyła smacznie śpiącego niebieskookiego przytulającego żabę. Rozśmieszyło to Namide ale po chwili oprzytomniała przypominając sobie sytuacje. Chwyciła brzeg kołdry i jednym ruchem ściągnęła z niego koc:

- Naruto!- krzykła mu prosto do ucha, po czym blondyn wstał na baczność nie wiedząc o co chodzi. Spojrzał w kierunku brązowowłosej:

- Co ty tu robisz? Chce spać.- powiedział przytulając się do poduszki.

- Idioto! Sakura ma kłopoty!

- Co?! Gdzie?! Dlaczego nie mówisz od razu!

- Pretensje…. Zaatakowało nas paru gości z chmury i jeden z Akatsuki.

- A znałaś kogoś stamtąd?- zapytał ubierając się w swój codzienny strój.

- Sakura jednego z nich nazwała Sasuke.

- Sasuke!- krzyknął robiąc się coraz bardziej wściekłym.

- Naruto uspokój się!- krzykła wymierzając mu policzek.

- Sorki.- powiedział zakładając ochraniacz na czoło.

- Spoko.

- No to chodźmy.- powiedział po czym wybiegli z budynku. Przemierzali park w poszukiwaniu jakichkolwiek wskazówek. Nagle do niebieskookiego dotarł pewien blask. Zauważył on przedmiot, podszedł bliżej i podniósł go. Była to opaska Haruno, ścisnął ją w ręce i schował do kieszeni.

- Są ślady!- krzykła Namida, podskakując z radości. Od razu pobiegli za tropem, który miał ich zaprowadzić do zielonookiej.  Po dłuższej chwili ślady znikły, nikt nie wiedział w którą stronę Miał zmierzać. Zrezygnowany Uzumaki usiadł na ziemi pod drzewem po czym uderzył pięścią o ziemię. W tym samym czasie Haruno przebywała wraz z nowym składem Akatsuki. Była wyczerpana ponieważ nie dawali jej nic do jedzenia, była ich popychadłem. Siedziała na krześle, ręce miała z tyłu oparcia tak by były związane i nieruchome. Nagle podszedł do niej Sasuke, chwycił jej twarz i zaczął się do niej zbliżać lecz zielonooka kopnęła go z całej siły co spowodowało że krzesło przewróciło się i rozpadło na kilka części ale nadal nie mogła wstać.

- Gdzie się wybierasz?- warknął i kopnął Haruno w brzuch na co ona kaszlła krwią. Po chwili odezwał się ktoś inny:

- Nie zepsuj jej bo nie będziemy mięli się z kim bawić!

- No właśnie! Zamknij ją w celi!- potwierdził następny.

Uchiha chwycił ją za włosy i zaciągnął do celi, popchnął ją tak że uderzyła o ścianę rozcinając łuk brwiowy. Krew zaczęła sączyć się po twarzy Haruno, nagle usłyszała trzask zamykanych drzwi celi.

- „Naruto”.- pomyślała wspominając wszystkie wydarzenia z nim związane.

- „Sakura-chan”.- pomyślał niebieskooki opierając się o drzewo. Ayako wpatrywała się w niego od dłuższego czasu, i postanowiła z nim pogadać. Nie lubiła jak ktokolwiek cierpiał, albo był smutny.

- Emmm… Naruto?

- ?

- Nie martw się Sakura sobie poradzi.

- Nie o to chodzi.- powiedział chowając twarz w dłoniach.

- To o co?

Notka jak widać taka sobie ;] Ale nie mam siły jej poprawiać bo jestem po dwóch wf i nie mogę się ruszać xD Jak widzicie Sakura została porwana! A blondyn jak i Ayako jej szukają. Zapytacie co tu robi Sasuke? Jak zwykle zwiał! Pozdrawiam! I przepraszam za niejasności w notce bo na pewno takie będą :/