20. Sayonara Sakura?

- Coś narobiła! – krzyknęła Hyuuga próbując podnieść się z ziemi.

- Nie tylko Ty możesz obkładać ludzi pięściami!

- A kto mi zabroni?!- zapytała wstając lecz podtrzymując się barierki.

- Ja ponieważ moja broń to brutalna siła! – powiedziała ukazując swoją pewność siebie.

- Odebrałaś mi Naruto!- krzykła szykując się do walki.

- Naruto nie jest rzeczą!

- Jest moim ukochanym!- krzyknęła ponownie Granatowłosa.

 

 

- To nie moja wina że Cię nie kocha!- powiedziała broniąc się przed atakami towarzyszki, lecz także kontratakując.

- A kogo dziwko!- krzykła i wymierzyła potężny atak w twarz różowowłosej tak że upadła ona na ziemię.

- A pomyślałaś o tym że on może Cię nie kochać?!- wykrzyczała ponownie to co dawno chciała jej powiedzieć, po czym podcięła jej nogi, teraz obie leżały na ziemi. Zielonooka powiedziała to na tyle głośno że usłyszeli to Kiba i Shino którzy przechodzili obok budynku. Natychmiast podbiegli do dziewczyn, chwytając białooką by nic nie zrobiła już koleżance i vice versa.

- Co wy do cholery robicie?!

- Nie wtrącaj się!- krzykła Hyuuga chcąc wyrwać się do przodu.

- Sakura czy wszystko w porządku?- zapytał Shino podchodząc do przyjaciółki.

- Tak w porządku, tylko pomóż mi wstać.- powiedziała podając mu dłoń, i podnosząc się do pozycji pionowej.- Dziękuje. Kiba….

- Tak?- zapytał spoglądając na Haruno.

- Nie mów nic Naruto.- odpowiedziała i jej oczy zaszkliły się łzami.

- Co zamierzasz?!

- Wyjechać.- odpowiedziała i zaczęła kuśtykać w stronę swojej posiadłości.

- Nie możesz!- krzyknął Inuzuka i chciał ją zatrzymać ale to jego zatrzymał Shino.

- To jej wybór Kiba.

- A nich jedzie!- wrąciła swoje 2 grosze Hyuuga.

- A zamknij się!- krzyknął okularnik.

W szybkim tempie dotarła do domu, nadal płakała. Podeszła do wielkiej hebanowej szafy, wyciągła spod niej swoją walizkę i zaczęła się pakować. Gdy miała już wszystkie najpotrzebniejsze rzeczy, podeszła do szafki nocnej na której było zdjęcie jej i blondyna, zrobione w pierwszy dzień ich „chodzenia”. Wzięła je w dłonie:

- Naruto przepraszam…- szepnęła i wyszła z domu pozostawiając zdjęcie na łóżku, kierowała się na przystań z której miała odjechać statkiem w tylko sobie znane miejsce. W tym samym czasie niebieskooki pałaszował ramen u swojego ulubionego kucharza. Rozmyślał na temat różowowłosej, był uradowany że w końcu zdobył jej serce. Z jego przepięknych wywodów wyrwał go krzyk Inuzuki.

- Naruto!

- Kiba? Coś się stało?

- Tak.- krzyknął i usiadł obok swojego przyjaciela, próbując uspokoić oddech.

- Powiesz mi w końcu?- zapytał nerwowo lisek.

 

- Sakura ma zamiar wyjechać z wioski liścia.- powiedział na jednym oddechu brązowowłosy.

- Że co?! Ale dlaczego?!- zaczął krzyczeć na całą wioskę blondyn.

- Prosiła abym Ci nie mówił.

- Kiba musisz mi powiedzieć!- krzyknął szarpiąc kumpla za ubranie.

- Powiem Ci tyle… biła się przed chwilą z Hinatą. Nie wiem o co poszło ani kto zaczął.- wytłumaczył mu w skrócie.

- Kuso!- krzyknął i wybiegł z Ichiraku jak poparzony. Biegł co sił w nogach, był jeszcze daleko od miejsca pobytu zielonookiej. Było strasznie gorąco więc rozpiął bluzę, chciało mu się pić ale nie mógł się zatrzymywać po taką błahostkę. W końcu po 20 minutach biegu dotarł na przystań, zaczął nerwowo przeszukiwać pomieszczenia, lecz nigdzie nie mógł jej znaleźć.

- Sakura-chan co się stało że chcesz wyjechać?!- te i inne pytania zaprzątały głowę Uzumakiego, spojrzał na tablice odjazdów, jej statek miał wypłynąć za dosłownie 10 sekund. Pobiegł co tchu w tamto miejsce odprawy pasażerów lecz zastał on tylko odpływający w morze statek, zrezygnowany uderzył pięścią w barierkę.

- Sakura-chan!- krzyknął na całą przystań, co zwróciło uwagę innych czekających na odpływy ludzi. Po chwili bez nadziei , powolnym krokiem skierował się ku wyjściu. Lecz spostrzegł bardzo dobrze mu znane różowe włosy, podbiegł bliżej. To była Haruno, siedziała ona na walizce jej aksamitne włosy opadały na jej twarz. Nie czekając podszedł bardzo blisko dziewczyny:

- Sakura-chan…- powiedział na co dziewczyna gwałtownie wstała i zaczęła ocierać łzy.

- Co ty tu robisz?!- zapytała zdezorientowana.

- Dlaczego chcesz wyjechać?

Nie odpowiedziała na jego pytanie, chwyciła uchwyt walizki ciągnąc ją za sobą aż do wyjścia z przystani. Lecz za sobą usłyszała krzyk blondyna:

- Ja Cię naprawdę kocham Sakura-chan!!

- Co?- zapytała cichutkim głosem odwracając się do niebieskookiego.

Natomiast Uzumaki podszedł do niej i powiedział jej to jeszcze raz w piękne soczyście zielone oczy kunoichi.

- Kocham Cie naprawdę!

- Nie krzycz tak!- powiedziała podenerwowana widząc że wszyscy się na nich gapią.

- Nie!!

- A jeżeli powiem Ci czemu chciałam wyjechać to się uspokoisz?!- zapytała przeczesując blond czuprynę liska.

- Tak.- powiedział zadowolony z siebie niebieskooki, który ujął w dłonie jej twarz i zaczął  się do niej zbliżać. Ona nie miała już nic przeciwko to już któryś raz kiedy się całują więc to nic nadzwyczajnego. Uwielbiała kiedy był on tak blisko niej. Ich usta musnęły się wzajemnie po czym odezwał się Uzumaki:

- Chodźmy wracajmy do przyjaciół, czekają na nas.- powiedział łapiąc Haruno za rękę lecz ta pospiesznie ją wysunęła.- Powiedz mi co się stało w wiosce…

- Skąd wiesz że coś się stało?

- Od Kiby ale nie miej mu tego za złe…

- Hinata.- powiedziała drżącym głosem.

- Hę?

- Pamiętasz jak wprowadziliśmy się do mnie?

- Tak.

- I wtedy gdy wróciłam z zewnątrz poobijana?

- ?

- To nie był wypadek.- zawiesiła na chwile głos.- To była Hinata.

Przepraszam bardzo że taka krótka notka ale jakoś taka wyszła. Miałam jej dziś nie wstawiać ze względu na to że ostatnio( czyt. w niedziele xD) byla jednopartowka ale zlitowałam się. Jak widzicie Haruno poinformowała Naruto co się stało kiedyś przed mieszkaniem. Jesteście ciekawi jak zareaguje blondyn? To w następnej notce ^^ Proszę o komentarze bo one dają mi wsparcie do pisania:) i Pozdrawiam!