19. Zwój

- Sakura-chan…..

Od razu poznała jego głos lecz to nie mógł być on, bo prawdziwy Naruto już nie żyje. Przecież ma na to dowód ten grób do którego przytulała się od dobrych 5 godzin. Po chwili powiedziała sama do siebie wstając:

- Muszę żyć bez niego…

- Sakura-chan…- powtórzył głos i przytulił różowowłosą. Ta obróciła się do niego przodem.

- Naruto?- zapytała sama siebie lecz po chwili spostrzegła jego niebieskie oczy.- Naruto!

Przytuliła się do niego, nie chciała nigdy go stracić był dla niej najcenniejszy. Trwali tak przez długi długi czas. W końcu Uzumaki zobaczył że jego ukochana śpi, nie dziwił się była wszystkim zmęczona. Zaniósł ją na polanę gdzie przebywał od roku, ułożył na kocu i oboje zasnęli.

Nad ranem pierwsza obudziła się zielonooka, widziała śpiącego obok niej niebieskookiego. Uśmiechnęła się pod nosem, lecz zaraz posmutniała bo nie wiedziała jak będzie się tłumaczyć ze swoich wybryków i słów wypowiedzianych przy grobie. Po paru chwilach obudził się blondyn, przeciągnął się i zobaczył zamyśloną Haruno. Przybliżył się do niej nieznacznie i zapytał:

- Coś się stało, Sakura-chan?

- Naruto!- krzykła i odwróciła się w jego stronę, napotkała jego śliczne oczy.- Nic takiego.

- Musimy porozmawiać.

- Przepraszam Naruto!- krzykła i zaczęła wylewać potok łez.- Przepraszam za to że byłam dla Ciebie niemiła, za to że cię biłam, przezywałam, nie dostrzegałam. Zasłaniałam się brutalną siłą a ja Ciebie naprawdę kocham! Ja…

Nie zdążyła ponieważ blondyn zatkał jej usta swoimi. Była zaskoczona że nie chce słuchać jej wytłumaczeń, po chwili zaczęła oddawać pocałunek, co bardzo ucieszyło niebieskookiego. Po tej krótkiej przyjemności zaczął tłumaczyć się blondyn.

- Sakura-chan ja cię strasznie przepraszam, za to że odszedłem. Zrobiłem to co Sasuke, a Tobie sprawiłem tyle bólu. Przeze mnie zmieniłaś się, przestałaś się uśmiechać.

- Ciii.- powiedziała przykładając mu palec do ust.- Kocham cię.

Przytuliła się do niego, przyrzekła że nigdy nie wypuści jego z rąk.

 

 Po paru godzinach dotarli do wioski, od razu przykuli uwagę wszystkich swoich przyjaciół ponieważ trzymali się za ręce. Pierwszy podszedł do niego Kiba.

- Ohayo Naruto widzę że jesteś już w nowym związku.

- Jak widać tak.- powiedział spoglądając na różowowłosą.

- Ukradła mi go, ukradła mi go..........- powtarzała sobie pod nosem Hyuuga.

Po chwili rozmowy z przyjaciółmi, podążyli w dalszą drogę. Podziwiali młodych kandydatów na ninje przed akademią. Nie mogli uwierzyć że też kiedyś byli takimi rozwydrzonymi dzieciakami co i oni. W pewnej chwili podbiegli do nich urzędnicy z klanu Raichou. Ubrani byli w szare mundury, a w kieszeniach wiele broni. W ręce jednego z nich był podłużny czerwono-biały zwój. Po chwili odezwał się jeden z urzędników:

- Naruto Uzumaki?

- Hai- odpowiedział zaskoczony blondyn.

- Masz zanieść ten zwój Hokage. Mięliśmy go dostarczyć sami ale dostaliśmy pilne wezwanie od naszego szefa więc musimy natychmiast wracać.- powiedział ukazując niebieskookiemu przedmiot.

- Nie ma sprawy!- krzyknął Uzumaki wyrywając urzędnikowi przedmiot. Po czym zaczął nim rzucać na wszystkie strony.

- Ale delikatnie!- odezwał się drugi z urzędników, wyciągając ręce przed siebie i machając nimi przez niebieskookim.- Mam nadzieje że dostarczysz go bezpiecznie, bo inaczej będziesz miał kłopoty.

- Oczywiście ja go przypilnuje! – powiedziała Różowowłosa wyrywając zwój ukochanemu.

- Sakura-chan……- westchnął niebieskooki.

- Arigatou!- odpowiedzieli i zniknęli w kłębie białego dymu. Uzumaki chwycił swoją ukochaną za rękę i popędzili w stronę budynku Kage. Przemierzali park, uliczki z różnymi sklepami byli już bardzo blisko celu lecz nagle pod ich nogi wpadł mały chłopczyk, powalając ich na ziemię. Haruno leżała na swoim lisku, chłopczyk upadł niedaleko od nich. Miał on czerwone oczy oraz fioletowe włosy które opadały bezwładnie na ramiona. Spojrzał na blondyna, w jego oczach było widać strach:

- Tylko nie bij nie bij!!- krzyczał zasłaniając się rękami chłopczyk.

- Czemu na nas wpadłeś co?!- krzyknął niebieskooki na co czerwonooki się rozpłakał.

- Naruto, spokojnie.- powiedziała wstając z ukochanego i kierując się do płaczącego chłopczyka, przytulając go do siebie.- Nie bój się nikt cię nie skrzywdzi. Jak masz na imię?

- Jestem Kiro.

- Jak ślicznie.- powiedziała i uśmiechnęła się w jego stronę.- Nic ci się nie stało?

- Nie nic…- odpowiedział wycierając łzy.

Całej tej sytuacji przyglądał się Uzumaki leżąc na ziemi i stukając palcami o podłoże. Podziwiał swoją ukochaną, jak uspokaja dziecko. Widział jaką troską darzy młodszych od siebie, w każdym jej geście było widać że jest troskliwa, czuła i w ogóle. Po chwili Kiro i Sakura wstali, uśmiechnęli się do siebie.

- No to dowidzenia!- krzyknął na pożegnanie czerwonooki.

- Pa!- odkrzyknęła mu Różowowłosa podchodząc do blondyna. Podała mu rękę aby mógł wstać z podłoża. Lecz ten pociągnął swoją ukochaną na siebie. Spadła na jego miękkie ciało, była parę centymetrów od jego twarzy, zarumieniła się nieznacznie ale zauważył to niebieskooki.

- Ładnie wyglądasz jak się tak rumienisz.

- Dzięki.- powiedziała i zakryła twarz rękami.

- Ale nie chowaj się- odpowiedział i wziął jej ręce tak aby widzieć jej piękne soczyście zielone oczy, już miał przejść do kolejnej czynności gdy usłyszał czyjś głos za sobą. Gdy się odwrócił zobaczył blondynkę, o brązowych oczach z rękami założonymi na piersi oraz srogim wyrazem twarzy.

- Można wiedzieć co tu się wyprawia?!

- Nie widać!- krzyknął blondyn w stronę Hokage.

- Tsunade-sama o co chodzi?- zapytała zielonooka wstając z Uzumakiego.

- Mięliście dać mi jakiś zwój prawda?

- A tak jest tu…..- nie dokończył ponieważ nigdzie nie było tego przedmiotu i pomyślał-„ Kuso! Wypadł mi jak ten dzieciak we mnie wleciał! Kuso!!”

 Zaczął szukać nerwowo tego upragnionego przedmiotu po wszystkich kieszeniach oraz obok siebie. Różowowłosa także patrzyła czy gdzieś w pobliżu nie leży dobrze znana im rzecz. Lecz bez skutku po chwili odezwała się Kage:

- No to jak? Masz ten zwój?

- Tak!- krzyknął- Tylko…..on…..

- On jest u mnie w domu ponieważ jest bardzo cenny.- dokończyła za blondyna, Haruno.

- No to dobrze daję wam czas do wieczora później ma się znaleźć u mnie zrozumiano?!

- Hai.- potwierdzili lecz na ich twarzach pojawił się strach.

Poczęli szukać zwoju od momentu jego odebrania, Naruto przemierzał uliczki Konohy na czworakach w nadziei że znajdzie upragniony przedmiot. Natomiast Różowowłosa szła za nim bo jak wiadomo mógł zawsze coś przeoczyć. Minęli jeziorko, w którym blondyn nurkował by sprawdzić czy tam go nie ma. Później dotarli do Ichiraku powód- Naruto był bardzo głodny. Następnie dotarli do ostatniego miejsca, przed akademią. Właśnie była przerwa, wszystkie dzieciaki wybiegły na pole by móc zażyć świeżego powietrza. Był wśród nich także fioletowłosy chłopiec, ten który wpadł na nich gdy szli do Hokage. Widzieli że trzyma coś w rękach, wtedy Uzumakiego olśniło:

- Sakura-chan!! To on! I ma zwój!

- Jesteś spostrzegawczy.- powiedziała śmiejąc się Różowowłosa.

Spoglądali na niego z ukrycia, myśleli że zostawi zwój i pójdzie do klasy w końcu robiło się już ciemno. A wtedy właśnie odbywały się jeszcze zajęcia w klasach, na temat: „Jak przeżyć w ciemności”. Widzieli że do Kiro podeszło paru chłopców, krzyczeli na niego, szarpali się z nim. Nagle jeden wyrwał zwój i podał drugiemu, w tym czasie jeden trzymał czerwonookiego. Gdy zaczęli w niego mierzyć ciosami blondyn jak i zielonooka nie wytrzymali.

- Zostawcie go!- krzyknął Uzumaki podchodząc do dzieciaków.

- Bo co nam zrobisz, nie jesteś ninja.- wymądrzył się jeden z nich. Pomyślał tak ponieważ nie mięli na sobie opasek Konohy.

- Jesteś w błędzie.- odpowiedziała Haruno.- Oddaj zwój.

- Nie!- krzyknął i wystawił język.

- Tajuu Kage Bushin no jutsu!! – krzyknął blondyn I wokoło niego pojawiło się setki klonów. Otoczyły one chłopców z każdej strony tak aby nie mięli możliwości ucieczki. Podchodzili powoli do nich aby odzyskać zwój.

- Tyy…ty….- jąkał się ostatni z chłopców.- Masz!! Wypuść mnie!!

Mały zaczął bić pięściami w jednego z klonów Uzumakiego, blondyn wziął zwój w swoje ręce był on już rozwinięty. Nagle z akademii wyszedł mistrz Iruka, zainteresowany co się dzieje. Po chwili klony rozpłynęły się w gęstym dymie.

- Co tu się dzieje?!- zapytał sensei.

- Nic takiego.- odpowiedział niebieskooki chowając zwój za siebie. Po paru minutach rozmowy odeszli od akademii. Trzymając się za ręce szli przez park podziwiając dzień który chylił się już końcowi. Usiedli jeszcze na chwilę wykończeni szukaniem tego przedmiotu.

Nadszedł kolejny dzień w Konoha, różowowłosa była bardzo zadowolona z tego że jest z niebieskookim. Cieszyło ją to niezmiernie, kto by pomyślał że właśnie tak potoczą się ich sprawy, nikt nie pomyślał by że tak naprawdę kochała ona blondyna a nie kruczowłosego. Jak zawsze rano zmierzała po raporty do Tsunade, lecz nie wiedziała że w połowie drogi napotka dziewczynę która cały czas miała do niej pretensje.

- Ohayo!- krzykła Hyuuga obchodząc Haruno wokoło.

- Odejdź.- odpowiedziała chcąc wyminąć Granatowłosa lecz ta przeszła przed różowowłosą i wymierzyła jej potężny policzek. Zielonooka złapała się za tą część ciała:

- Co Ci takiego zrobiłam!- krzykła nie wytrzymując i także uderzyła Hyuugę z całą mocą, a jak wiemy miała jej aż nad to....

Tak wiem wiem opowiadanie wychodzi gorzej niż jednopartówka, ale mam nadzieje że się spodoba xD Jak widzicie znowu panna Hyuuga ukazuje swój charakterek. No ale cóż już taka jej natura w tym opowiadaniu:P Będzie wkurzać każdego :D W środę nie wiem co się ukaże jeszcze, proszę pomóżcie podjąć decyzje dattebyo!!