13. Wylosuj coś

Po chwili wyszedł na balkon, po czym oparł się o zimną metalową barierkę i popatrzył przed siebie. Znajdował się tam park a w nim nie było żadnego mieszkańca Konohy, była noc więc raczej nikogo by nie podkusiło spacerować samemu w nocy. Uwagę niebieskookiego przykuło świtało które świeciło się w domu Haruno.

- „Nie śpisz jeszcze?”.- pomyślał, po czym namalował sobie za pomocą gwiazd jej portret na niebie. Wbiegł ponownie do środka, biorąc słoiczek z zabawy który stał na parapecie okna, po czym biegł przez park. Gdy był już pod domem, skumulował chakrę w butach i wspiął się ku górze. Gdy był już pod oknem zastukał w szybę. Ona pospiesznie zerwała się z łóżka po czym podeszła do okna.

- Naruto..- szepnęła przykładając dłoń do szyby tak samo uczynił niebieskooki. Po chwili otworzyła jedną z kwater okna tak aby blondyn mógł wejść do środka.- Co ty tu robisz?

- Płakałaś?- zapytał widząc łóżko całe w chusteczkach, podchodząc do niej bliżej.

- Nie.- skłamała ponownie aby Uzumaki nie miał żadnych podejrzeń.- Więc co tu robisz? Przecież impreza jeszcze trwa.

- Impreza przeniosła się do Ciebie.- oznajmił niebieskooki uśmiechając się w stronę przyjaciółki.

- Że co?! Wszyscy tu przyjdą?!

- Niee.- odpowiedział ujawniając słoik.

- Co to?- zapytała różowowłosa oglądając przedmiot z każdej strony.

- To jest taka zabawa.- odpowiedział siadając na łóżku tak samo jak i Haruno.

- Naruto czy to coś piłeś?

- Tak troszkę.- odpowiedział ukazując ile mniej więcej płynu wypił.

- Ta na pewno.

- A teraz gramy!- krzyknął losując karteczkę i czytając ją w myślach.- „Powiedz Haruno że ma wielkie czoło.”

Nie mógł tego powiedzieć różowowłosej więc postanowił wymyślić coś innego.

- Jesteś piękna.

- Heh dziękuje.- odpowiedziała rumieniąc się i losując karteczkę ze słoika.- „Uderz osobę najbliżej Ciebie”.

Zielonooka podniosła pięść ku górze już miała walnąć go jak najmocniej mogła lecz coś ją powstrzymało i tylko poczochrała jego aksamitne blond włosy.

- Co to miało być?

- Nic takiego losuj.- powiedziała na co niebieskooki wyciągnął ostatnią karteczkę- „ Połaskocz osobę która jest blisko Ciebie”.

Uzumakiemu nie trzeba było dwa razy powtarzać, zaczął on łaskotać Haruno która śmiała się w niebogłosy. Po chwili powtórzyła się sytuacja z kiedyś.

- Przestań Naruto!- krzyczała wymachując wszystkimi częściami ciała, po chwili igraszek blondyn położył się na różowowłosej, no co oczywiście zareagowała.

- Tego nie było na karteczce.

- A skąd ty to możesz wiedzieć…- powiedział tworząc niezauważalnie klona który dopisał coś na kartce po czym pokazał świstek towarzyszce, nadal do niej przylegając.

- „Połaskocz osobę która jest blisko Ciebie i pocałuj ją.”- przeczytała w myślach i zaczęła się śmiać sama do siebie.- Naruto przecież to twoje pismo..

- A tam co za problem..- powiedział po czym chciał się zbliżyć do zielonookiej lecz ta chwyciła go za nadgarstki.

- Nie możemy tego zrobić!- krzykła spychając blondyna z siebie, wstając z łóżka i podchodząc do okna. Uzumaki wstał zaraz za nią, zdjął z siebie swoją ukochaną bluzę po czym założył ją na ramiona Haruno następnie przyciągnął ją do siebie. Patrzyła zaszklonymi oczyma w twarz niebieskookiego, czuła jak jej serce szybko bije, serce blondyna na pewno też nie pozostawało dłużne.

- Proszę cię zamknij oczy.- poprosił chłopak, a kunoichi posłusznie wykonała polecenie. Po chwili blondyn zbliżył się do  niej a ona poczuła na swoim czole jego usta. 

 

Było to tylko lekkie muśnięcie w czoło ale dla zielonookiej było to bardzo przyjemne uczucie. Pod wpływem emocji , przytuliła się ona do niego i zaczęła ponownie płakać.

- Czy coś zrobiłem źle?

- To moja wina.- powiedziała odpychając niebieskookiego od siebie.- My nie możemy być dla siebie!

Po wypowiedzeniu Tych słów rozległ się dźwięk dzwonka, Haruno nawet nie schodziła na dół wiedziała że to właśnie Hyuuga szuka swojego chłopaka, który właśnie przebywa do niej. Haruno spojrzała na blondyna który zniknął w kłębie białego dymu. Po kolejnym słyszanym dźwięku dzwonka krzyknęła na cały dom:

- Naruto tu nie ma!

Następnego dnia obudziła się nad ranem sama, nie było go obok niej. Wróciła wspomnieniami do wczorajszego wieczoru, serce zakołatało boleśnie na przypomniane wydarzenie i złapała się za serce.

- „Jestem głupia”.- stwierdziła w myślach i nadal rozmyślała.- „Nie mogę mu tego powiedzieć, nie chce go skrzywdzić.” W tym samym momencie do domu wtargnął niebieskooki z pełną siatką żywności.

- Jak się spało Sakura-chan?

- Dobrze.- powiedziała przeciągając się cały czas patrząc na przyjaciela.

- Miałem Ci przekazać że mamy misje.

- Jaką?

- Jeszcze nie wiem!- krzyknął przewracając się wraz z zakupami na ziemię.- Ite!

Ta dam :) Oto kolejny rozdział, czasem zastanawiam się czy nie daje ich za szybko <mysli> no ale jak chcecie to moge dodawać co dwa tygodnie xD No coż jak widzicie Naruś wolał pójść do Sakury niż siedzieć ze swoja "dziewczyna". No a teraz maja misje, jak myślicie wydarzy się coś ciekawego? To już w następnej notce za dwa tygodnie ;P Nie no żart :D Pozdrawiam!