3. Cel

- To Sakura.

- ŻE CO POGIĘŁO CIĘ?! – gwałtownie wstał z fotela i zaczął wydzierać się blondyn. Nie wiedział co ze sobą zrobić, jego porywczość nie znała granic. Miał pretensje do całego świata, ale najbardziej do Kage- Dlaczego ona co?!

- Naruto… zgłosiła się dobrowolnie. – odpowiedziała ze spokojem blondynka.

- To dlatego mnie przytuliła tak?! Na pożegnanie?!

- Nie uspokój się idioto!

- Z kim  ona poszła co?! Sama?!

- Tak sama. –powiedziała a żyła na jej czole zaczęła niebezpiecznie pulsować, nie mogła zaakceptować już nagannego zachowania niebieskookiego.

- Szlak! Muszę ją uratować!- powiedział chcąc wyjść z pomieszczenia, lecz został zatrzymany przez ostre słowa brązowookiej:

- ALE TY PRZECIEŻ KOCHASZ HINATĘ Z TEGO CO WIEM!- w końcu nie wytrzymała wykrzyczało to co od jakiegoś czasu leżało jej na sercu, tym samym wyrzucając fotel za okno.

- Hę? -  Uzumaki nie wiedział co powiedzieć, te słowa Hokage zadziałały na niego łagodząco, a zarazem wrogo.- Baa-chan ale ja… to nie tak…

- A jak?!

- Ja nie chce żeby ktokolwiek cierpiał…- powiedział drapiąc się z tyłu głowy.

- Ale nie widzisz że przez to i Ty sam cierpisz Naruto… Co z tego że Cię kocha i jest szczęśliwa skoro Ty nie jesteś. – powiedziała i zrobiła przerwę w powietrzu, podeszła do blondyna kładąc mu dłoń na ramieniu – A teraz zrobisz to co uznasz za rozsądne.

Po chwili wybiegł pędem z gabinetu na zewnątrz, straty które widział były nie do pomyślenia. Przyjaciele walczący w jego obronie, nie mógł tego znieść. Za wszelką cenę chciał uniknąć tego widoku chciał uniknąć – nienawiści w ludziach. Przystanął na moment nadal wpatrując się we wszystkich. Nagle poczuł czyjś dotyk, obrócił się gwałtownie:

- Jo Naruto!

- Jo Killer Bee.

- Co tam koleszko?- zapytał wymachując rękami na wszystkie strony.

- Wojna. – odpowiedział poważnym głosem.

- Nie martw się, zaraz zajmę się tą całą chołotą! – krzyknął i spojrzał na blondyna, widać było że coś go trapi.- Chłopie co jest?

- Mam dylemat i to straszny.

- Jaki?

- Chciałbym pomóc ludziom na wojnie w wiosce, ale…

- Ale?

- Dowiedziałem się że pewna dziewczyna poszła za mnie oddać życie.

- Ta Granatowłosa ślicznotka?- zapytał a w jego oczach pojawiły się gwiazdki.

- Nie.. To raczej ta różowowłosa piękność.

- Co?! Przecież Ty kochasz Hinate skurczybyku! A tamta mówi tylko „Sasuke-kun”- powiedział układając usta w Dziubek i naśladując Haruno.

- Przestań! – krzyknął na całe gardło- ona go kocha! I ja…

- Ja czegoś tu nie rozumiem.- powiedział przerywając niebieskookiemu, przystawiając palec do brody i przemyślając każde słowo blondyna.

- Czego?

- Jak jesteś z Hinatą, kochasz ją, ale chcesz bronić Sakury i wszystko robisz dla niej.

- Rozumiem. – tylko te słowo zdołał wydusić blondyn po następnym „kazaniu” odnośnie jego prywatnych spraw. Lecz po chwili odezwał się na inny temat.- Mam plan ale musisz mi pomóc..

- Co masz na myśli?

- Pokonamy paru wrogów wspólnie. W sumie jest ich dużo ale mają różne umiejętności.

- A potem?

- Potem ja pobiegnę po Sakure-chan.

- A co z Madarą? Nie dam rady sam..- odpowiedział okularnik rozkładając bezradnie ręce.

- Wrócę jak najszybciej się da. No to ruszamy Killer Bee.

W zawrotnym tempie znaleźli się w centrum walk. Po drodze paru wrogów padło od ataków zadawanych przez tą dwójkę. Uzumaki jak i Bee wpadli w wir bitwy.

- W końcu się pojawiłeś blondynie!- krzyknął jeden z członków Akatsuki o długich żółtych włosach.

- Deidara…- warknął niebieskooki, przystając na chwilę.

- Zostaw go mnie chłopie i zajmij się swoją ukochaną! Na ręce bierz i walcz! – krzyknął stając naprzeciw człowieka w czarnym płaszczu z chmurkami. W tym samym czasie do niebieskookiego nieoczekiwanie podbiegła Hyuuga wraz z Kibą:

- Naruto-kun nic Ci nie jest?!- zapytała Granatowłosa w jej głosie słychać było smutek jak i troskę. Pod wpływem jego widoku przytuliła się do niego, lecz niebieskooki nie odwzajemnił uścisku.

- „Hinata, nie czas na przytulanie”. – pomyślał po czym odepchnął białooką dziewczynę, na co wściekł się Inuzuka.

- Co Ci się stało?!

- Pomóżcie Bee, ja muszę znaleźć Madare, albo kogoś kto wie gdzie znajduje się Sakura-chan.- odpowiedział biegnąc do przodu.

- Nie popisuj się durniu!- krzyknął za nim brązowowłosy.

- Że co?! Ja Ci dam Sakura-chan!!- krzyczała kunoichi która dopiero teraz domyśliła się co powiedział niebieskooki.

Biegł co sił by wesprzeć innych którzy nie dają sobie rady, chciał odnaleźć ich dowódcę. Po chwili zatrzymał się na jednej z gałęzi.

- Muszę go znaleźć.- powiedział sam do siebie, lecz po chwili w oddali spostrzegł 3 postacie. Więc postanowił się temu przyjrzeć z bliska. Przeskoczył jeszcze parę gałęzi do przodu i już wiedział kim są te 3 nieznane postacie…

 

Jak widzicie kolejny rozdział mojego opowiadania ujrzał światło dzienne xD Wydaje mi się nieco nudna ta notka no ale potrzebna mi do fabuły nie miejcie mi tego za złe ;P Z góry dziękuje za komentarze :D Pozdrawiam wszystkich ;)

PS. Następna notka chyba w środę ;P