31. Niezwykłe zdolności

- Myślałem że jesteśmy jak bracia!- krzyknął niebieskooki.

- Muszę zerwać wszelakie więzi z Tobą.- powiedział aktywując w obu rękach chidori.

- Nie ma mowy!- krzyknął tworząc wielokierunkowy rasengan.

Biegli w swoje strony, przygotowując się do ataku. Po chwili ich jutsu zderzyły się ze sobą tworząc wielki wybuch. Zostali oni odepchnięci, po czym wylądowali na przeciwnych ścianach. Oboje aktywowali w podeszwach butów chakrę by nie upaść na podłogę.

- Wróciłem w końcu do wioski, nie cieszysz się?- zakpił kruczowłosy.

- Nie! Nie jesteś sobą!- krzyknął niebieskooki potrząsając głową. Haruno trzymała czarnooką na kolanach, pod wpływem hałasu Yahiko otworzyła oczy i spojrzała na zaniepokojoną twarz różowowłosej a następnie na walczących.

- Yahiko…- szepnęła zielonooka pomagając jej wstać.

- Mamo, chyba nie jestem zwykłym dzieckiem.- powiedziała stanowczym głosem.

- ?

- Jestem dziewczynką o nadludzkich zdolnościach!- krzykła przykuwając uwagę Uzumakiego jak i kruczowłosego.- Czuję że potrafię ich użyć.

- Ja się tym zajmę diabełku.- powiedział blondyn ruszając na Uchihę, lecz ten chwycił go za rękę. Czerwonowłosa zamknęła na chwilę oczy by móc je ponownie otworzyć i ukazać oczy inne niż zawsze. Jej źrenice nie były takie jak przedtem, wokoło czarnego punktu pojawiły się cztery białe kropki.

- „Co to jest?”- zapytała się w myślach zielonooka, lecz nagle została przyparta do ściany przez Hidana.

- Jak Ty?!

- On mną manipuluje.

W tym samym czasie czerwonowłosa wpatrywała się w jutsu kruczowłosego, wsłuchując się w odgłosy tak jakby świergotu ptaków, analizowała każdy szczegół po kolei. Wyciągnęła przed siebie dłoń na której zaczęło błyszczeć takie samo jutsu jak u Uchihy. Gdy tylko sharinganowiec zbliżył się do Uzumakiego, poczuł silny ból w okolicy pleców:

- Chidori!- krzyknęła dziewczynka bardziej napierając na wroga.

- Ty gówniarzu! – syknął łapiąc ją w pasie, lecz po chwili mała zniknęła we mgle. Blondyn z niedowierzaniem patrzył na wyczyny czerwonowłosej, lecz po chwili opamiętał się i pomyślał w duchu:

- „Ta mała umie skopiować jutsu...”- po chwili zastanowienia krzyknął – Yahiko!

Spojrzała w jego stronę, i ujrzała nad nim jego oryginalną technikę- rasen shuriken. Postąpiła tak jak wcześniej i po chwili trzymała nad sobą wirujący element chakry.

- Na raz! – krzyknął biegnąc na Uchihę a mała na Hidana. Gdy byli już na tyle blisko by zadać cios, wykrzyknęli razem.- Rasenshuriken!

Jutsu przecięło Hidana na pół, po czym zniknął on wśród mgły. Natomiast kruczowłosy zrobił szybki unik, skacząc na ścianę. Po czym zwrócił się do Haruno:

- Sakura-chan słyszałem że jesteś w ciąży...

- Gówno cię to obchodzi! – powiedziała podchodząc do Uzumakiego.

- Heh ciekawe  co wyrośnie z tego dziecka. Czy będzie tak głupie jak Naruto czy takie niepotrzebne jak Ty Sakura.- zaśmiał się kruczowłosy.

- Ty draniu!- krzyknął blondyn wyrywając się do przodu lecz został powstrzymany przez Haruno która przykucnęła obok Yahiko.

- Znasz jakieś jutsu unieruchamiające?- szepneła jej na ucho różowowłosa.

-  Chyba tak.- powiedziała z radością w głosie, zielonooka powróciła do wyjściowej pozycji po czym szturchnęłą niebieskookiego, który oczywiście nie wiedział o co chodzi. Haruno przystawiła poziomo dwa palce do dwóch palców Uzumakiego które trzymał przed klatką piersiową. Po chwili utworzył się okrąg, który po brzegach miał mnóstwo ostrych krawędzi z chakry.

- Rasenringo!- krzyknęli wyrzucając go przed siebie, jutsu do dosięgło czarnookiego, teraz przyszedł czas na czerwonowłosą:

- Kamienny grom!- jutsu to zamykało przeciwnika w kamiennym grobowcu z którego nie było wyjścia.

- Yatta! – krzyczał blondyn, podskakując jak dziecko gdy dostanie lizaka.

- Naruto...- szepnęła Haruno wykazując nutkę niezadowolenia.

- Emmmm tato? – zaczęła mała, chwytając blondyna za bluzę i ciągnąc go w sobie tylko znanym kierunku.

- Eee?

- Dom jest zniszczony.- powiedziała pokazując na wielką dziurę w ścianie.

- Że co?!- zapytał wyglądając przez dziurę na zewnątrz.

- Nie szkodzi pójdziemy spać do mnie.- powiedziała różowowłosa łapiąc Uzumakiego jak i Yahiko za rękę.

Minęło już dość sporo czasu od tamtego wydarzenia, Haruno była już w 6 miesiącu ciąży. Jej zawsze płaski brzuszek stał się teraz bardziej pokaźny. Był ranek, słońce przygrzewało przez otwarte okno w sypialni, łagodny wiatr kołysał zasłonami w swoim rytmie. Różowowłosa piękność leżała w łóżku gładząc brzuch, nagle do pokoju wtargnął Uzumaki z zieloną tacką:

- Ohayo śpiochu jak się spało?- zapytał radośnie, kładąc tackę z jej śniadaniem na szafkę nocną.

- Ohayo a dobrze. – powiedziała uśmiechając się do niebieskookiego, nadal leżąc w łóżku.

- A chcesz żeby było lepiej? – zapytał nachylając się do twarzy ukochanej, która zaczęła chichotać.- Co Cię tak śmieszy?

- Masz za długie włosy – powiedziała wplatając dłonie w jego bujną czuprynę – Łaskoczą.

- No  w końcu rosną.- powiedział muskając usta zielonookiej, lecz ona oczekiwała czegoś więcej więc przyciągnęła go do siebie i złączyła się z nim w dłuższym pocałunku.

- Kocham Cię.- powiedział blondyn przerywając czynność, by wypowiedzieć te wielkie słowa.

- Ja Ciebie też lisku.- odpowiedziała zielonooka pstrykając niebieskookiego w nos.

-Brawo, brawo!- krzyknęła postać siadając na parapecie okna i głośno klaszcząc. Uzumaki jak i Haruno odwrócili twarze w stronę okna zauważając kto się zjawił w ich skromnych progach.

- Znowu ona.- powiedział z ironią blondyn.