32. Coś czego nie mogę powiedzieć

- Ayako! – krzyknęła różowowłosa podnosząc się do pionu.

- Wy zakochańce! Nie widzicie nawet co się dzieje wokół was.

- No nie. – burknął blondyn robiąc głupkowatą minę.

- Co cię do nas sprowadza? – zapytała Haruno wtulając się w siedzącego blondyna.

- Impreza! – krzyknęła Namida stając w rozkroku i podnosząc ręce ku górze.

- Hehe – zaśmiała się zielonooka – Czy Takeru też tam będzie?

- No coś ty! Nie wiem może... – zaczęła tłumaczyć się brązowowłosa.

- A z jakiej okazji ta impreza? – wtrącił niebieskooki.

- Niedługo wyjeżdżam.

W pokoju zapanowała cisza, różowowłosa wbiła swój wzrok w ich wspólne zdjęcie. Natomiast blondyn patrzył na swoją ukochaną, wiedział jak uwielbiała przebywać w jej towarzystwie. A ta rozłąka będzie dla niej wielkim ciosem.

- Ale jak to? – zapytał Uzumaki gładząc Haruno po ramionach.

- Jutro wraca wasz przyjaciel Sai.

- Ale zostaniesz w wiosce?

- Niestety nie, jadę do Kraju Ognia. – powiedziała a z jej oczu zaczęły spływać krystaliczne łzy tak samo jak i z oczu zielonookiej, która powoli wstała, podeszła do Namidy i przytuliła ją do siebie.

 - Przytulanko... – szepnął blondyn wstając i przytulając obie kunoichi. – Na pewno kiedyś się spotkamy.

- Ja już będę musiała iść. – powiedziała Namida odchodząc od pary i wyskakując przez okno, rzucając słowo – Do zobaczenia!

W mieszkaniu ponownie zagościła cisza mieszająca się ze szlochem. Różowowłosa usiadła na brzegu łóżka, po czym wzięła zdjęcie teamu z Ayako. Kropla za kroplą opadały na szybkę, niebieskooki usiadł obok niej otulając ją ramionami:

- Będzie dobrze Sakura-chan.

- Ja nie chce żeby odchodziła, Naruto. – odpowiedziała wtulając się mocniej w Uzumakiego. Po chwili do pokoju weszła Yahiko, widząc co się dzieje zadrżała, lecz powolnym krokiem podeszła do pary.

- Co się stało tato? – zapytała  widząc płaczącą różowowłosą.

- Ayako wyjeżdża w najbliższym czasie. – powiedział tak aby zielonooka nie usłyszała.

 Po uspokojeniu się sytuacji wszyscy wyszli na zewnątrz. Trzymając się za ręce spacerowali po parku, przyglądając się kwitnącym drzewom i kwiatkom. Nagle nie wiadomo skąd podbiegł do nich Lee, dysząc ze zmęczenia:

- Co się stało? – zapytał blondyn kierując wzrok na towarzysza.

- Tsunade Cię wzywa. To pilne.

- A ja? – zapytała Haruno wychodząc przed Uzumakiego.

- Nie Sakura-san, tylko Naruto.- powiedział oddalając się na dalszy trening.

- To ja zaraz wracam.- powiedział do dziewczyn, i oddalił się do siedziby Hokage. Nie czekając na pozwolenie, wtargnął do środka.

- Co się stało Babuniu?!

- To delikatna sprawa. – zaczęła stukając opuszkami palców o blat stołu.

- Mianowicie?

- Wiemy skąd pochodzi Yahiko.

- Skąd?!

- Z kraju mgły. Ona jest ich zaginioną księżniczką. – powiedziała biorąc łyk herbaty.

- I co robimy?

- Oni chcą powrotu Yahiko do wioski.

- Że co?! – krzyknął wiedząc jaka była by reakcja Haruno gdyby dowiedziała się że druga bliska jej sercu osoba odchodzi.

- Mam prośbę. Nie mów nic Sakurze. – powiedziała patrząc na blondyna – to by jej zaszkodziło.

- Ale nie będę jej okłamywał! – krzyknął uderzając pięściami w stół.

- Rozumiem cię ale ważniejsze jest dobro nienarodzonego dziecka!

- Ale Sakura-chan też zasługuje na to by wiedzieć! – ponownie krzyknął wybiegając z pomieszczenia.

- Ty nigdy mnie nie słuchasz!

Uzumaki biegł co sił w nogach, do swojej ukochanej jak i Yahiko. Obie siedziały na ławeczce w parku rzucając kamyczki do stawu. Gdy tylko kamyk dotknął tafli wody, rozległ się głośny lub cichy plusk. Niebieskooki podszedł do Haruno od tyłu i zasłonił jej oczy swoimi dłońmi.

- Zgadnij kto to! – powiedział uradowany nie dając poznać po sobie smutku.

- Mój kochany lisek! – odpowiedziała ściągając jego dłonie i wychylając głowę do tyłu by spojrzeć w jego oczy.

- Zgadłaś. – powiedział posyłając jej firmowy uśmiech.

- No to należy się nagroda.

- Pewnie. –powiedział muskając usta różowowłosej.

Po mile spędzonym popołudniu w parku, rodzina Uzumakich resztę czasu spędziła w domu. Lecz późnym wieczorem, przygotowywali się do wyjścia na pożegnalne przyjęcie, lub jak ona to nazwała „imprezę”. Haruno ubrana była w niebieską sukienkę która rozchodziła się ku dołowi, nie miała żadnych ozdobników była zwykła. Różowowłosa wyglądała jak baletnica w pozytywce, a jej pokaźny brzuszek był bardzo dobrze wyeksponowany. Jej włosy jak zawsze były rozpuszczone, miejsce ochraniacza zajął kwiat wiśni, a był on z lewej strony głowy. Natomiast niebieskooki ubrany był w czarny garnitur, niebieski jak niebo krawat oraz białą koszulę. Jego blond czupryna zostawała w swoim nieładzie, co nadawało Uzumakiemu uroku. Po chwili oboje wzdrygnęli się bo usłyszeli dzwonek do drzwi. Spodziewali się tylko jednej osoby:

- To na pewno Kakashi-sensei.- powiedział blondyn zbiegając po schodach o mało co nie gubiąc po drodze swoich nóg, po czym otworzył drzwi szybkim ruchem.

- Ohayo Na… - niebieskooki nie pozwolił skończyć swojemu senseiowi i wepchnął go do środka, całej sytuacji przyglądała się Yahiko która stała nieopodal.

- To jest Yahiko my pędzimy! – powiedział Uzumaki widząc jak jego ukochana schodzi ze schodów, poczekał na nią i wyszli na zewnątrz.

Gdy szli trzymając się za ręce przez uliczki Konohy, w stronę domu Namidy, zielonooka zauważyła że blondyn jest strasznie zdenerwowany. W ogóle na nią nie patrzy, rozgląda się wokoło, i idzie szybkim krokiem. To była u niego reakcja niespotykana.

- Naruto? Czy coś się dzieje?

- Tak.. To znaczy nie… - odpowiedział wymuszając swój firmowy uśmiech.

- Przecież widzę że coś jest nie tak…- powiedziała stając naprzeciw blondyna, i zakładając ręce na biodra by przybrać straszną pozę.

 

 

- Sakura-chan…- zaczął kładąc dłonie na talii różowowłosej.- Nie mogę Ci tego powiedzieć.

- Dlaczego?

- Dostałem taki rozkaz od Babuni.- odpowiedział spuszczając wzrok ku dołowi, by zielonooka nie widziała smutku w jego oczach.

- Chciała aby nic nie było dziecku prawda?! – zapytała lekko zdenerwowana głaszcząc brzuch.

- Prawda. – potwierdził Uzumaki i wziął swoją ukochaną za rękę by móc iść dalej.

Po parunastu minutach dotarli do wielkiego budynku, otoczonego przez drzewa i krzewy. Przeszli przez metalową bramę i podeszli do hebanowych drzwi po czym zakołatali. Drzwi od mieszkania otworzyły się a ich oczom ukazała się brązowowłosa:

- Ohayo zakochańce! – powiedziała na przywitanie przytulając długo wyczekiwanych, przybyłych gości.

- Też nam miło Cię widzieć.- wydusił ledwo blondyn, odpychając koleżankę.

- Chodź już wszyscy są! – powiedziała Namida łapiąc Haruno za rękę  i prowadząc w głąb domu.

- Ukradła mi dziewczynę. – burknął pod nosem, podążając za nimi.

Gdy weszli do wielkiego pomieszczenia, przywitali ich wszyscy znajomi którzy następnie zajęli się ponownie opróżnianiem butelek z sake, albo jakimiś zabawami. Uzumaki wraz z kunoichi usiedli na małej zielonej kanapie.

- Ohayo Naruto! – krzyknął Lee klepiąc blondyna po ramieniu.

- Ohayo brewka. – odpowiedział po czym, brewka zaprosił go do grona dobrze bawiących się chłopców, którzy oglądali jakiś horror. Dziewczyny natomiast obgadywały kogo mogły.

- A wiecie kto jutro przyjeżdża? – zapytała Yamanaka.

- Kto?

- Sai!!! – zapiszczała aż niektóre kunoichi musiały zatkać uszy.

- Wiemy mówiłaś ze sto razy! – powiedziała zażenowana TenTen.

- Pogadajmy lepiej o Sakurze.- zaproponowała Granatowłosa patrząc z piorunami w oczach na różowowłosą i vice versa.

- A czemu o niej? – krzykła oburzona Ino.

- Bo nie o Sai’u! – odkrzyknęły wszystkie dziewczyny które były na Sali.

Po długich rozmowach na przeróżne tematy, dziewczyny padły ze zmęczenia i zajęły wszystkie łóżka jakie znajdowały się w budynku. Jedynie różowowłosa nie dała się zmęczeniu, wstała czym zwróciła na siebie uwagę TenTen która się obudziła:

- Gdzie idziesz?

- Idę się przewietrzyć. – odpowiedziała z uśmiechem na ustach, lecz gdy była już przy drzwiach drogę zagrodził jej Lee który ledwo stał na nogach.

- Przykro mi Sakura-san.

- Dlaczego?

Ta dam:D Kolejna notka przed Wami ^^  Heh jak nie wredna Hyuuga to brewka coś wymyśli... Jeżeli jesteście ciekawi co wie on a nie wie różowo włosa zapraszam na next :D Aha i chciałam oznajmić że do końca opo zostało gdzieś z 9 notek tak mi się wydaje :D  Pozdrawiam!