40. Sabishi

- Taaaak. - powiedział Naruto dumny z syna. - Odkrył 5 żywioł.

- Cieszę się ale naraziłeś naszego syna! - krzyknęła obrzucając blondyna wściekłym spojrzeniem. - Niech ja tylko wyzdrowieje!!

- Hehe... - niebieskooki zaczął się głupkowato śmiać i drapać za głową.

Minęły dwa miesiące stan różowowłosej poprawiał się z dnia na dzień, już parę dni temu została wypisana ze szpitala i  przebywała w domu. Oczywiście Hyuuga i Uchiha wynieśli się z Wioski tak jak im nakazał Uzumaki, do tej pory się w niej  nie pokazali. Blondynowi oberwało się za to że mały Minato sam walczył wtedy w Dolinie Końca, ale jakoś przeżył. Jak to  ujął Minato: " Rewelacji nie było xD" Dziś miał odbyć się już któryś z kolei trening Naruto z synem, jak zwykle przed wyjściem spożywali posiłek.

- Tato to co dziś będziemy robić? - zapytał Minato z pełną buzią makaronu.

- Spróbujemy przywołać jakieś zwierzę. - odpowiedział jego ojciec biorąc łyk rosołu.

- Jakie?

- Tego to już nie wiem.

- Ehhh musimy sobie stworzyć nowe dziecko... Nie mam towarzystwa... - pomyślała zielonooka patrząc na swoich mężczyzn.

- Idziemy synku! - krzyknął blondyn unosząc pięść w góre.

- Naruto idziecie na trening a nie podbijać świat... - powiedziała zażenowana Haruno podchodząc do męża.

- Oj tam oj tam. - powiedział przystawiając dłoń do policzka różowowłosej, zbliżając się do niej aż w końcu złączył się z nią w długim pocałunku. Minato niecierpliwie czekał pod drzwiami, stukając butem o podłoże.

- Tato! Pospiesz się! - ponaglał ojca blondynek.

- Już idę. - powiedział niebieskooki kończąc pocałunek i zwrócił się do ukochanej. - Pa Sakura-chan.

Po chwili dotarli na dawne pole treningowe drużyny 7, Minato stanął na przeciw ojca i patrzył na szybko składaną kombinacje ruchów. Po chwili wyjawił się spośród mgły Gamabunta, wielka pomarańczowa żaba w kataną na grzbiecie i papierosem w paszczy. Była ogromna w oczach małego blondyna, był bardzo podekscytowany zwierzęciem ojca, które mógł przywołać zawsze w trakcie walki.

- No dobra teraz ty Minato.- powiedział niebieskooki, odsłając swoje zwierzę do jej krainy.

- A więc złożyć ręce...- zaczął blondynek układając je nieporadnie i próbował kumulować chakrę. Nie wychodziło mu to z początku za dobrze, więc jego ojciec musiał mu jeszcze raz to wytłumaczyć. Po chwili za każdym razem, gdy Minato przyłożył dłoń do ziemi wydobywała się tylko mgła, lecz później w tej mgle ujrzeli jakąś postać.  Zielonooki patrzył z niedowierzaniem na swoje poczynania, a Naruto zżerała ciekawość jakie to zwierze przypadło dla jego syna. Po chwili z obłoków białego dymu wyłonił się niby pies niby wilk. Był on mały, ale na pewno większy niż Akamaru sprzed lat. Był koloru białego, koniec jego ogona miał brązowy kolor, tak jak i końcówki łap, uszy oraz oko.

 Minato wolnym krokiem podszedł do zwierzęcia  przykucając przed nim i patrząc na jego ruchy. Zwierzę tak samo spoglądało na blondynka, lecz po jakimś czasie  znudziło się mu to i powiedział:

- No co się tak patrzysz? - zapytał pies, jego głos był podobny do głosu 8 latka, gdy pytał się zielonookiego, zabawnie przekręcił łep na bok.

- Eeeeee.. - zająknął się Minato po czym podbiegł do ojca.- Tato! On gada!

- No przecież nie będzie milczał... - powiedział zażenowany Uzumaki podchodząc do psa i kucając przed nim.- Cześć jestem Naruto.

- Jestem Sabishi.- odpowiedział wystawiając łapę by blondyn mógł ją uściskać.

- A to jest Twój właściciel. - powiedział blondyn ukazując zwierzęciu swojego syna a jego pana.

- Jestem Minato. powiedział drżącym głosem.

- Ta galaretka jest moim panem?! Toż to skandal!- oburzył się Sabishi krzyżując łapy, stając na dwóch tylnich łapach.

- Galaretka?! - krzyknął zielonooki pukając psa w nos. - Jestem władcą 5 żywiołów!

- Taaa a ja jestem Mistrzem 6 ścieżek.

- Emmm Sabishi on naprawdę nim jest.- powiedział Naruto szeptem do zwierzęcia.

- No dobra, musimy się jakoś dogadać młody. - zaproponował pies podchodząc do Minato. - W innym wypadku poznasz moje drugie oblicze.

- Drugie oblicze? - zapytali wraz blondyni.

- Teraz jestem mały i z pozoru niewinny, ale gdy szala przepełni się nienawiścią zmienię postać i trudno będzie mnie poskromić.

- To tak jak z początku było ze mną i Kyuubim.- mruknął Uzumaki przystawiając palec do brody i intensywnie myśląc.

- Dokładnie, jestem podobny jak te Bijuu lecz mniej destrukcyjny.

- No to świetnie a teraz Minato odeślij go do siebie.- powiedział blondyn idąc przodem.

Młody blondynek próbował kilkadziesiąt razy odesłać zwierzę ale nie dał rady, pies nie znikał ba nawet nie pojawiała się żadna mgła w której mógłby się rozpłynąć. Minato zdenerwowany spojrzał na oddalającego się ojca i krzyknął:

- Tato! Mamy problem!

- Znowu jaki?? - zapytał odwracając głowę w jego stronę.

- Sabishi nie chce zniknąć!

- A niby gdzie mam zniknąć? - wtrącił stworek.

- Do swojej krainy!

- Aaaaaa... Nie posiadam takiej. - odpowiedział drapiąc się.

- Że co?!  krzyknął tym razem Naruto.

- Hmmm jeżeli się mnie już przywoła to nie ma odwrotu.

- Czyli jesteś tak jak Kiba i Akamaru...- stwierdził Hokage.

- Kto?

- Dowiesz się w swoim czasie Sabishi. A teraz chodźmy do domu. - zaproponował niebieskooki po czym wszyscy udali się w  stronę domu gdzie przebywała różowowłosa czekając na swoich dwóch małych mężczyzn. Blondyni szli powolnym krokiem w stronę domu, a pies posłusznie szedł obok Minato poznając obszar go otaczający. Mały blondynek widząc swój dom przyspieszył  kroku a wraz z nim towarzysz, lecz po chwili zielonooki zderzył się z kimś i stracił na chwilę przytomność.  Po paru chwilach zaczął otwierać oczy, widział wszystko przez mgłę ale po paru mrugnięciach obraz się mu wyostrzył i zauważył nad sobą dwie postacie.

Uff coś tam wymyśliłam^^ Ale co dalej to naprawdę nie mam zielonego pojęcia:D Serdecznie Was pozdrawiam! Życzę udanego roku szkolnego :D 

PS. Gomen że notka krótka ^^